balık sırtı

bak işte yine söz’ü dağlıyor
o kare
nereye baksan çıkmaz
nereden dönsen yerinde sayan
‘sayın daire’

bak yine ağlıyor , papatyaya öykünen bir lâle
derken içimde birdenbire sen
acıyorsun...

...

bu nasıl bir oyun anne
ağzımı dayadıydım sevincin musluğuna
ayaza kesti ilkyaz
solgun perdesini indiriyor çocuk
şimdi her eşyası soğuk, o zor mavi mutfağın
beşiğin eşikteki adı mıydı yaşamak ?

bir vakit saçıma ellerinle ördüğün
balığın sırtı...
çok olmuş anne saçım dağılalı
balık , çoktandır bıçak...

bir düş daha kırılıyor bir gülüş
geçerken üstünden
yarım yarınlarla örülmüş bir sırat’ın

anne gel sil baştan yazalım
göz’ü yaş ile :

bin
..........a..........
.......ğ.....n.......
.....a.........a.....
...s.............k...


bir
..........ğ..........
......ı.......ı......
.....s.........n.....
.......k....a........

0cak’08 , Karşıyaka / emelce